வட்டநிலா உன் வாசல் வந்து வெளிச்சம் வீசும்
வானவிலுன் உடையிலமர்ந்து வர்ணஜாலம் காட்டும்
தென்றல் உனை மெல்லத் தழுவி வேர்வை துடைக்கும்
நட்சத்திரங்கள் உன் கூந்தல் மேல் படர்ந்து அழகூட்டும்
சந்தனம் உன் பொன்னுடல் ஏறி நறுமணம் கூட்டும்
குயில்கள் தம்கூடு விட்டுன் வீடு வந்து இசை மீட்டும்
செவ்வானம் நம் மண்ணில் இறங்கி வந்து மஞ்சள் நீராட்டும்
வெண்மேகம் விண்ணில் நின்று கண்ணே இன்று பன்னீர் தூவும்
***
காதல் ...
கல்லைக் கனியாக்கும் கண்கட்டு வித்தை
மலையை முகிலாக்கும் மாயாஜாலம்
சிலருக்கு மனம் இருக்கும், இடம் மாறும்
சிலருக்கு மனம் இறஇக்துவோகும், தடம் மாறும்
காதல் ...
வந்தால் பேச விஷயங்கள் நிறைய இருக்கும்
வந்தவுடன் பேச வார்த்தை வராது தவிக்கும்
அழகாய்த் தோன்ற ஆசை தோன்றும்
ஆரைப் பார்த்தாலும் அவளா(னா)ய் தெரியும்
காதல் ...
அருகிலிருந்தால் சிறகு முளைக்கும்
தூரச்சென்றால் துயரம் பிறக்கும்
எதையும் மறக்கும் வலுவைத் தரும்
எல்லாம் துறக்க துணிவைத் தரும்
மண்ணில் இந்தக் காதலின்றி யாரும் வாழ்தல் கூடுமோ ?
***
அன்பு எங்கும் நிலவுகவே !
பந்தம் பாசம் பொங்கி வழிகவே !
பிள்ளை மனதைப் பெற்றோர் பெருகவே !
மழைபெய்து மண் செழிக்கவே !
சாந்தம் அகிம்சை உலகை ஆள்கவே !
இறைநம்பிக்கையில் இப்பூமி இயங்குகவே !
நல்லோர் நலமாய் வாழ்கவே !
நலிந்தோர் வாழ்வு மேம்படுகவே !
மன்னிப்பு மலிவாய் எங்கும் கிடைக்கவே !
சிரித்துச் சிரித்து உலகம் மகிழ்கவே !
மறப்பதும் மன்னிப்பதும் தாரகமந்திரம் ஆகுகவே !
நல்லொழுக்கம் மக்கள் நெஞ்சில் நிறைகவே !
ஆக்கப்பூர்வச் சிந்தனை அவணிமுழுதும் படர்கவே !
வெள்ளைப்பூக்கள் உலகம் எங்கும் மலர்கவே
***
அரிதாரம் பூசாது அசத்துமுன் அழகு அழகு
ஆணவமில்லாது பழகுமுன் இயல்பு அழகு
கடையில் பேரம் பேசுமுன் சண்டை அழகு
காலையில் வாசம்வீசுமுன் கொண்டை அழகு
இடை மறைக்கும் உன் உடை அழகு
உடை மறைக்கா உன் இடை அழகு
பூவைப்பார்த்துப் பூரிக்குமிப் பூவை அழகு
புதுமைபல செய்யத்துடிக்குமிப் பாவை அழகு
குடையிடையே உடைநனையாதோடும் உன் ஓட்டம் அழகு
குழந்தைகளோடு குழந்தையாகி நீ போடும் ஆட்டம் அழகு
கோபங்கொள்கையில் உன் மௌனம் அழகு
சோகங்கொள்கையில் உன் ஞானம் அழகு
சத்தமின்றிச் சிந்துமுன் சிரிப்பு அழகு
கண்ணீரின்றிக் கரையுமுன் அழுகை அழகு
உண்மை சொல்லனுமென்றால் நீ செய்யும் எல்லாமே அழகு
சுருங்கச்சொன்னால் நீ ரொம்ப *அழகு ... அழகு ... அழகு*
வானவிலுன் உடையிலமர்ந்து வர்ணஜாலம் காட்டும்
தென்றல் உனை மெல்லத் தழுவி வேர்வை துடைக்கும்
நட்சத்திரங்கள் உன் கூந்தல் மேல் படர்ந்து அழகூட்டும்
சந்தனம் உன் பொன்னுடல் ஏறி நறுமணம் கூட்டும்
குயில்கள் தம்கூடு விட்டுன் வீடு வந்து இசை மீட்டும்
செவ்வானம் நம் மண்ணில் இறங்கி வந்து மஞ்சள் நீராட்டும்
வெண்மேகம் விண்ணில் நின்று கண்ணே இன்று பன்னீர் தூவும்
***
காதல் ...
கல்லைக் கனியாக்கும் கண்கட்டு வித்தை
மலையை முகிலாக்கும் மாயாஜாலம்
சிலருக்கு மனம் இருக்கும், இடம் மாறும்
சிலருக்கு மனம் இறஇக்துவோகும், தடம் மாறும்
காதல் ...
வந்தால் பேச விஷயங்கள் நிறைய இருக்கும்
வந்தவுடன் பேச வார்த்தை வராது தவிக்கும்
அழகாய்த் தோன்ற ஆசை தோன்றும்
ஆரைப் பார்த்தாலும் அவளா(னா)ய் தெரியும்
காதல் ...
அருகிலிருந்தால் சிறகு முளைக்கும்
தூரச்சென்றால் துயரம் பிறக்கும்
எதையும் மறக்கும் வலுவைத் தரும்
எல்லாம் துறக்க துணிவைத் தரும்
மண்ணில் இந்தக் காதலின்றி யாரும் வாழ்தல் கூடுமோ ?
***
அன்பு எங்கும் நிலவுகவே !
பந்தம் பாசம் பொங்கி வழிகவே !
பிள்ளை மனதைப் பெற்றோர் பெருகவே !
மழைபெய்து மண் செழிக்கவே !
சாந்தம் அகிம்சை உலகை ஆள்கவே !
இறைநம்பிக்கையில் இப்பூமி இயங்குகவே !
நல்லோர் நலமாய் வாழ்கவே !
நலிந்தோர் வாழ்வு மேம்படுகவே !
மன்னிப்பு மலிவாய் எங்கும் கிடைக்கவே !
சிரித்துச் சிரித்து உலகம் மகிழ்கவே !
மறப்பதும் மன்னிப்பதும் தாரகமந்திரம் ஆகுகவே !
நல்லொழுக்கம் மக்கள் நெஞ்சில் நிறைகவே !
ஆக்கப்பூர்வச் சிந்தனை அவணிமுழுதும் படர்கவே !
வெள்ளைப்பூக்கள் உலகம் எங்கும் மலர்கவே
***
அரிதாரம் பூசாது அசத்துமுன் அழகு அழகு
ஆணவமில்லாது பழகுமுன் இயல்பு அழகு
கடையில் பேரம் பேசுமுன் சண்டை அழகு
காலையில் வாசம்வீசுமுன் கொண்டை அழகு
இடை மறைக்கும் உன் உடை அழகு
உடை மறைக்கா உன் இடை அழகு
பூவைப்பார்த்துப் பூரிக்குமிப் பூவை அழகு
புதுமைபல செய்யத்துடிக்குமிப் பாவை அழகு
குடையிடையே உடைநனையாதோடும் உன் ஓட்டம் அழகு
குழந்தைகளோடு குழந்தையாகி நீ போடும் ஆட்டம் அழகு
கோபங்கொள்கையில் உன் மௌனம் அழகு
சோகங்கொள்கையில் உன் ஞானம் அழகு
சத்தமின்றிச் சிந்துமுன் சிரிப்பு அழகு
கண்ணீரின்றிக் கரையுமுன் அழுகை அழகு
உண்மை சொல்லனுமென்றால் நீ செய்யும் எல்லாமே அழகு
சுருங்கச்சொன்னால் நீ ரொம்ப *அழகு ... அழகு ... அழகு*